What a crazy night it was !
इकडे वाराणसीत येण्याचा यावेळी एकच उद्देश आहे की जे छान वाटतंय ते करायचं, साईट सियिंग वगैरे गोष्टींचं प्रेशर अज्जिबात नाही.. मस्त खायचं, हॉस्टेलवरच्या लोकांसोबत रात्री चिल्ल करायचं आणि घाटांवरून फिरायचं इतकंच काय ते सुरू आहे गेल्या ४ दिवसांपासून..
याआधी आलो आहे तेव्हा शिवणापाणीचा खेळ खेळत सगळं कव्हर करून झालं होतं पण ते म्हणतात ना बनारस हे पाहण्याचं नाही तर ते अनुभवण्याचं शहर आहे तर हा अनुभव कुठे आला आहे असं वाटत नव्हतं त्यामुळे यावेळी काहीच प्लॅन नाहीये, उठायचं आणि वाटेल ते करायचं, खायचं आणि झोपायचं हाच काय तो प्लॅन !
काल सुद्धा असाच रोजच्यासारखं दशाश्वमेध घाटावरून आरती झाल्यानंतर फिरायला निघालो, दशाश्वमेधच्या बाजूने अस्सीघाटाकडे येत होतो आणि येताना नेहमीप्रमाणे निरीक्षणं सुरूच होती याच वॉल्कच्या दरम्यान राजा घाटावर बसलेली इटलीची Elena भेटली, जी मागच्या 2 वर्षांपासून इकडे राहते आहे. तिने आवाज दिला, मग तिच्यासोबत बसून अर्धा तास गप्पा झाल्या, नंबर्स, इन्स्टाग्राम id एक्सचेंज झाले आणि परत भेटण्याच्या गोष्टीवर निरोप घेतला.
आजची संध्याकाळ चांगलीच हॅपनिंग आहे कुठेतरी वाटतंच होतं पण कुठून तरी हा आवाजही येत होता की पिक्चर तो अभी बाकी है मेरे दोस्त, अस्सी घाटावर पोहचलो, आणि एका जॉईंटवाल्याला मॅगी तयार करायला सांगितली तर कानांवर बासरीचे अतिशय सुमधुर स्वर ऐकायला यायला लागले म्हटलं मॅगी तयार होईपर्यंत शेजारी घाटावर बसावं तर तिकडे गेलो आणि नंतर जे काही झालं ती सगळी एक जादू होती..
आनंददिप मुरली नावाचा शास्त्रीय संगीत या विषयात PHD करत असलेला आणि अब्रॉड लोकांना बासरी शिकवणारा माणूस तिकडे एकटाच बासरी वाजवत होता आणि सुरवातीला मी आणि माझ्यासारखेच अजून 4 डोके ते ऐकत आनंद घेत होते. हळूहळू जशी रात्र व्हायला लागली तसे आमच्यातल्या एकेकाचे सुप्त गुण बाहेर यायला लागले, (अगदी माझ्यातला सुद्धा बेसूर गायक कधी नाही ते जागा झाला होता), या मैफिलीत शेवटचा तासभर जे जॅमिंग झालं ते बाप होतं, आजपर्यंत कधी अशी मैफिल अनुभवली नसेल असा तो अनुभव होता..
बरीच रात्र झाल्याने आम्हाला शेवटी उरकतं घ्यावं लागलं पण तोपर्यंत बरीच गाणी गाऊन, ऐकून झाली होती.. घाटांवर फिरण्यात एक वेगळीच मजा आहे, तो फील शब्दांत व्यक्त करता येईल असा नक्कीच नाहीये, त्यासाठी तुम्हाला इथेच यावं लागेल. इथे तुम्हाला अगदी सगळ्या प्रकारचे लोकं भेटतील, या लोकांशी गप्पा मारण्यात एक जादू आहे ती अनुभवता येईल पण त्यासाठी तुमच्याकडे फक्त वेळ असावा लागेल आणि कम्फर्टझोन च्या बाहेर जाण्याची तयारी !
मस्का नावाच्या मूवी मध्ये एक डायलॉग आहे, ये दुनिया है ना वो इलेमेंट्ससे नाही बनी है, ये दुनिया स्टोरीज से बनी है. यहा हर कोई स्टोरीटेलर है और हर किसिकि स्टोरी है आणि याच गोष्टी मला ऐकायला आवडतात आणि त्यासाठी मी फिरत असतो...
फोटोमध्ये व्हिक्टरी पोज दिली आहे तो आनंददीप आहे जो या मैफिलीचा कर्ताधरता होता, या फोटोत आनंददीप आणि सचिन (उजवीकडे डेनिम शर्ट घातलेला) हे दोघे सोडले तर बाकी कोणीच एका शहरातलं नव्हतं. असे वेगवेगळ्या ठिकाणांहून आलेले फक्त म्युझिक या एका शब्दावर एकत्र झालेले लोकं जेव्हा भेटतात आणि गातात तेव्हा त्यातून निर्माण झालेली ऊर्जा पुढचे कितीतरी दिवस पुरून उरणारी असते आणि ही अशीच खूप सारी ऊर्जा मिळवण्यासाठी मी आयुष्यभर फिरत राहील !
- श्रीपाद
११.०० AM
वाराणसी
#shreewrites #varanasighats #musicalnight #saturdaynight #devdiwali #solotravel
No comments:
Post a Comment